De BOA vertelt

Het is rond 11 uur in de ochtend wanneer mijn telefoon gaat, het is de meldkamer. Ik neem op en krijg te horen dat ik naar een treinstation moet vanwege een aanrijding met een persoon. Ik werk al bijna twee jaar als BOA in het domein openbaarvervoer en dit is mijn eerste melding met een aanrijding met persoon.  

Mijn hartslag gaat razendsnel omhoog en mijn lichaam wordt warm wanneer ik van de meldkamer hoor dat het waarschijnlijk een collega betreft.  

Ik hang op en mijn collega's kijken mij vragend aan. Ik vertel hen wat ik zojuist van de meldkamer heb gehoord en dat het waarschijnlijk om een collega gaat. De sfeer sloeg meteen om. Waar wij eerst gezellig samen zaten te praten over van alles, was het nu dood stil. In stilte maakte wij ons snel klaar om naar het station te gaan. 

We stappen de auto in, voeren de locatie in op onze navigatie en vertrekken. Ik ben aan het rijden. Er gaat van alles door mijn hoofd. Ik heb nog nooit een aanrijding met persoon meegemaakt en nu zit ik achter het stuur niet wetende wat ik ga aantreffen.  

Zodra wij aankomen op het station staat het vol met auto's van de politie, brandweer, ambulance en de incidentenbestrijding van ProRail. Ik parkeer onze auto op de stoep. We stappen uit en lopen richting de trap van het perron.  

Voor de ov-poortjes staan twee agenten, ze geven een knikje en laten ons erlangs.  

Ik loop de trap op achter mijn collega's aan en zie bovenaan een afzetlint en een groot afzetscherm. Ik voel de adrenaline omhooggaan. Mijn lichaam wordt warm, maar ik probeer zo professioneel mogelijk door te lopen. Langs mij lopen allemaal reizigers die uit het achterste gedeelte van de trein zijn geëvacueerd. We lopen naar een groep agenten om ons daar te melden. De agenten praten ons bij en vertellen ons waar wij kunnen helpen. 

Ik zie de trein staan. De trein bestaat uit 2 delen, het achterste deel is al leeg en staat nog op het perron, het voorste gedeelte staat hier volledig buiten en zit nog vol met reizigers.  

We lopen richting het einde van het perron en laten ons zakken in het spoor. We komen aan bij de deur van de trein.  

Mijn collega opent de deur en klimt naar binnen, gevolgd door mijn andere collega. Ik haal diep adem en klim er snel achteraan. We lopen de eerste coupe in. Normaal barst het in de coupe van de geluiden: bellende mensen, pratende mensen, kinderen, maar nu was het stil.  

Langzaam lopen we door naar voren. Ik hoor mijn collega aan de reizigers vragen hoe het gaat en hij vertelt hen dat we zo gaan evacueren.  

Nadat wij alle reizigers gesproken hebben komen we aan bij de machinist. Nu krijgen wij te horen of het echt een collega betreft. We vragen de machinist hoe het gaat en dan horen wij hetgeen wat wij niet graag wilde horen. Het was inderdaad een collega.  

De conducteur van de trein, die nog stil staat op het station, had een einde aan zijn leven gemaakt. Veel tijd om het te laten bezinken was er niet. De brandweer was aangekomen met de evacuatie-ladder voor de reizigers.  

Mijn collega's zetten samen met de brandweer de ladder neer en ik open de treindeur. Één voor één laten wij de reizigers eruit en begeleiden wij ze over het spoor naar het perron.  

Het is raar dat, op een paar portofoons van de hulpverleners en een paar huilende kinderen na, het stil is.  

Mensen kijken om zich heen terwijl ze richting de uitgang van het station lopen. Wanneer de trein leeg is en alle reizigers zijn geïnformeerd zit ons werk erop. Nu is het tijd om het lichaam van onze collega te gaan bergen.  

Ik zie de politie foto's maken. Langzaam haalt de politie het doek van het lichaam af. Stukje voor stukje wordt het lichaam van mijn collega zichtbaar. Langzaam zie ik steeds meer van het uniform wat hij aanheeft, het uniform van hetzelfde bedrijf als waar ik voor werk. Op dat moment staat voor mij alles stil.  

Mijn collega tikt mij aan en neemt mij mee naar beneden. Dit is een moment die ik nooit zal vergeten. Dit was mijn eerste aanrijding met persoon. 

 
Denk je aan zelfmoord? Praat erover.  

Bel 0800-0113 of chat via 113.nl. 24/7 open, anoniem en vertrouwelijk. 

Vertelt door: KM BOA van het spoor. 

Herschreven door: Handhaving Nederland